อำนาจหน้าที่

      อบต. มีหน้าที่ตามพระราชบัญญัติสภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล

พ.ศ.๒๕๓๗ และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ ๓ พ.ศ.๒๕๔๒)

๑. พัฒนาตำบลทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม (มาตรา ๖๖)
๒. มีหน้าที่ต้องทำตามมาตรา ๖๗ ดังนี้
    ๑. จัดให้มีและบำรุงทางน้ำและทางบก
    ๒. การรักษาความสะอาดของถนน ทางน้ำทางเดินและที่สาธารณะ รวมทั้งการ กำจัด

ขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล
    ๓. ป้องกันโรคและระงับโรคติดต่อ
    ๔. ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย
    ๕. ส่งเสริมการศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม
    ๖. ส่งเสริมการพัฒนาสตรี เด็กและเยาวชน ผู้สูงอายุและพิการ
    ๗. คุ้มครอง ดูแลและบำรุงรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
    ๘. บำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่นและวัฒนธรรมอันดีของ ท้องถิ่น
    ๙. ปฏิบัติหน้าที่อื่นตามที่ทางราชการมอบหมาย
๓. มีหน้าที่ที่อาจทำกิจกรรมในเขต อบต. ตามมาตรา ๖๘ ดังนี้
    ๑. ให้มีน้ำเพื่อการอุปโภค บริโภคและการเกษตร
    ๒. ให้มีและบำรุงไฟฟ้าหรือแสงสว่างโดยวิธีอื่น
    ๓. ให้มีและบำรุงรักษาทางระบายน้ำ
    ๔. ให้มีและบำรุงสถานที่ประชุม การกีฬา การพักผ่อนหย่อนใจและสวนสาธารณะ
    ๕. ให้มีและส่งเสริมกลุ่มเกษตรกร และกิจการสหกรณ์
    ๖. ส่งเสริมให้มีอุตสาหกรรมในครอบครัว
    ๗. บำรุงและส่งเสริมการประกอบอาชีพ
    ๘. การคุ้มครองดูแลและรักษาทรัพย์สินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน
    ๙. หาผลประโยชน์จากทรัพย์สินของ อบต.
    ๑๐. ให้มีตลาด ท่าเทียบเรือ และท่าข้าม
    ๑๑. กิจการเกี่ยวกับการพาณิชย์
    ๑๒. การท่องเที่ยว
    ๑๓. การผังเมือง   

        อำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลตามที่ได้กล่าวมาข้างต้นนั้นไม่เป็นการตัด

อำนาจหน้าที่ของกระทรวง ทบวง กรม หรือองค์การหรือหน่วยงานของรัฐ ในอันที่จะดำเนิน

กิจการใด ๆ เพื่อประโยชน์  ของประชาชนในตำบลแต่ต้องแจ้งให้องค์การบริหารส่วนตำบล

ทราบล่วงหน้าตามสมควร ในกรณีนี้  หากองค์การบริหารส่วนตำบลมีความเห็นเกี่ยวกับการ

ดำเนินกิจการดังกล่าวให้กระทรวง ทบวง กรม  หรือองค์การ  หน่วยงานของรัฐนำความเห็น

ขององค์การบริหารส่วนตำบล ไปประกอบการพิจารณาดำเนินกิจการนั้น ด้วยเพื่อประโยชน์

ในการปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้ ให้องค์การบริหารส่วนตำบลมีสิทธิได้รับทราบข้อ

มูลและข่าวสารจากทางราชการ  ในเรื่องที่เกี่ยวกับการดำเนินกิจการของทางราชการในตำ
บลเว้นแต่ข้อมูลหรือข่าวสารที่ทางราชการถือว่าเป็นความลับเกี่ยวกับการรักษาความมั่นคง
แห่งชาติองค์การบริหารส่วนตำบล อาจออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบล เพื่อใช้บัง
คับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลได้เท่าที่ไม่ขัดต่อกฎหมาย  หรืออำนาจหน้าที่ขององค์
การบริหารส่วนตำบล ในการนี้จะกำหนดค่าธรรมเนียมที่จะเรียกเก็บและกำหนดโทษปรับผู้
ฝ่าฝืนด้วยก็ได้ แต่มิให้กำหนดโทษปรับเกินหนึ่งพันบาทเว้นแต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็น
อย่างอื่นในส่วนของการบริหารงานนั้นองค์การบริหารส่วนตำบลมีการจัดแบ่งการบริหารงาน
ออกเป็นสำนักงานปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลและส่วนต่างๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบล
ได้ตั้งขึ้น  โดยมีพนักงานส่วนตำบลเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงา  นและองค์การบริหารส่วนตำบล
สามารถขอให้ข้าราชการ พนักงานหรือลูกจ้างของหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาห
กิจ  หรือหน่วยการบริหารราชการส่วนท้องถิ่น  ไปดำรงตำแหน่งหรือปฏิบัติงานขององค์การ
บริหารส่วนตำบลชั่วคราวได้โดยไม่ขาดจากต้นสังกัดเดิมโดยให้ผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นผู้มี
อำนาจอนุญาตได้ตามความจำเป็น  และในกรณีที่เป็นข้าราชการซึ่งไม่อยู่ในอำนาจของผู้ว่า
ราชการจังหวัดให้กระทรวงมหาดไทยทำความตกลงกับหน่วยงานต้นสังกัดก่อนแต่งตั้งนอก
จากนั้นองค์การบริหารส่วนตำบล  อาจทำกิจการนอกเขตองค์การบริหารส่วนตำบล หรือร่วม
กับสภาตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลองค์การบริหารส่วนจังหวัดหรือหน่วยการบริหารราช

การส่วนท้องถิ่นอื่นเพื่อกระทำกิจการร่วมกันได้  ทั้งนี้ เมื่อได้รับความยินยอมจากสภาตำบล

องค์การบริหารส่วนตำบล องค์การบริหารส่วนจังหวัด หรือหน่วยการบริหารราชการส่วนท้อง

ถิ่นที่เกี่ยวข้อง และกิจการนั้นเป็นกิจการที่จำเป็นต้องทำและเป็นการเกี่ยวเนื่องกับกิจการที่
อยู่ในอำนาจ

อำนาจหน้าที่ตามแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจ

  พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองท้องถิ่น

  พ.ศ.๒๕๔๒ กำหนดให้ อบต. มีอำนาจและหน้าที่ในการจัดระบบการบริการสาธารณะ  

เพื่อประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นของตนเองตามมาตรา ๑๖ ดังนี้
     ๑. การจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของตนเอง
     ๒. การจัดให้มี และบำรุงรักษาทางบกทางน้ำ และทางระบายน้ำ
     ๓. การจัดให้มีและควบคุมตลาด ท่าเทียบเรือ ท่าข้าม และที่จอดรถ
     ๔. การสาธารณูปโภค และการก่อสร้างอื่นๆ
     ๕. การสาธารณูปการ
     ๖. การส่งเสริม การฝึก และการประกอบอาชีพ
     ๗. คุ้มครอง ดูแล และบำรุงรักษาทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม
     ๘. การส่งเสริมการท่องเที่ยว
     ๙. การจัดการศึกษา
     ๑๐ .การสังคมสงเคราะห์ และการพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็ก สตรี คนชรา และผู้ด้อย

โอกาส
     ๑๑. การบำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมอันดี

ของท้องถิ่น
     ๑๒. การปรับปรุงแหล่งชุมชนแออัด และการจัดการเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย
     ๑๓. การจัดให้มี และบำรุงรักษาสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ
     ๑๔. การส่งเสริมกีฬา
     ๑๕. การส่งเสริมประชาธิปไตย ความเสมอภาค และสิทธิเสรีภาพของประชาชน
     ๑๖. ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของราษฎรในการพัฒนาท้องถิ่น
     ๑๗. การรักษาความสะอาด และความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
     ๑๘. การกำจัดมูลฝอย สิ่งปฏิกูล และน้ำเสีย
     ๑๙. การสาธารณสุข การอนามัยครอบครัว และการรักษาพยาบาล
     ๒๐. การจัดให้มี และควบคุมสุสาน และฌาปนสถาน
     ๒๑. การควบคุมการเลี้ยงสัตว์
     ๒๒. การจัดให้มี และควบคุมการฆ่าสัตว์
     ๒๓. การรักษาความปลอดภัย ความเป็นระเบียบเรียบร้อย และการอนามัย

โรงมหรสพ และสาธารณสถานอื่นๆ

     ๒๔. การจัดการ การบำรุงรักษา และการใช้ประโยชน์จากป่าไม้ ที่ดิน

ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

     ๒๕. การผังเมือง
     ๒๖. การขนส่ง และการวิศวกรรมจราจร
     ๒๗. การดูแลรักษาที่สาธารณะ
     ๒๘. การควบคุมอาคาร
     ๒๙. การปูองกันและบรรเทาสาธารณภัย
     ๓๐. การรักษาความสงบเรียบร้อย การส่งเสริมและสนับสนุนการป้องกัน

และรักษาความปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน

     ๓๑. กิจอื่นใด ที่เป็นผลประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามที่คณะ
กรรมการประกาศกำหนด